Oneindige cocons, 1995-1997 0,8 x 2,7 x 5 m. staal, halftransparante spiegels, canvas, video-loop, CD-spelers soundscapes (Brian Eno, Sepultura), TL-licht
Tekst bij een expositie in CBK Rotterdam in 1997:
“In Oneindige cocons (…) maakt Michiel van Bakel gebruik van de oudste virtuele beeldtechniek, de spiegel. Twee liggende, futuristisch aandoende cocons vormen een interactief kunstwerk in de meest oorspronkelijke zin van het woord: de toeschouwer ondergaat het door er aan deel te nemen.
De cocons zijn lange, zeshoekige dozen waarin de toeschouwer liggend kan plaatsnemen. De binnenkant bestaat uit spiegels waardoor een caleidoscopisch effect ontstaat. De toeschouwer ziet een veelheid van reflecties van zichzelf en de ruimte. Het beeld is een ‘metafoor voor de gemeenschappelijke ruimte van nu’, die bestaat uit de hyperrealiteit van televisie en de steeds verder informatiserende wereld. ‘Oneindige cocons’ zoekt de spanning tussen de virtualiteit en materie die met die hyperrealiteit gepaard gaat. Fysieke beleving is een belangrijk aspect van de installatie, maar door erin te gaan liggen, treedt in de spiegelruimte tegelijkertijd een ontkenning op van het materiële lichaam.
Datzelfde spanningsveld is het thema van de tweede installatie van Van Bakel in het Centrum Beeldende Kunst, een zelfportret waarin beelden van de springende kunstenaar, die zijn gemaakt met 16 videocamera’s, aan elkaar zijn gemonteerd. Op de monitoren onstaat zo het effect alsof hij permanent door zijn eigen huis vliegt.”
Thanks to: CBK, Geert Mul, Martine Herman
CBK Rotterdam 1997
Oneindige cocons -met luchtionisatoren voor kunstmatige berglucht- in expo Mariakapel Hoorn.
