Waar liggen er analogieën tussen kunst en wetenschap? Is het mogelijk om in een samenwerkingsproject tot een beeld te komen… In een onderzoekslab van het instituut voor subatomaire deeltjes (Nikhef Amsterdam) zag Van Bakel voor het eerst de trillingsvrije tafels die gebruikt worden in het onderzoek naar zwaartekrachtsgolven, die enorm tot zijn verbeelding spraken.
Dit resulteerde in een tweetal installaties; éen met een klein stukje ijzermeteoriet en de ander met een bassin met water; alle twee in beweging gebracht door onzichtbare trillingen die bezoekers (en soms het vrachtverkeer buiten) opwekken.
Gravitational vibes: Een kubus (1m3) met daarin een waterbassin wat associaties in zich heeft met onderzoeksopstelling (nevelkamer) maar indirect ook met een Tibetaanse klankschaal waarin het water als in een hypnotiserende fontein omhoog kan spatten. De bezoeker kan spelenderwijs door de eigen voetstappen allerlei golfpatronen in het water opwekken, van eenvoudige golfjes tot complexe ‘Faraday waves’.
Cosmic debris: Een seismometer brengt middels een magnetisch veld een brokje ijzermeteoriet aan een pendule in dansende beweging. De flinter meteoriet verwijst vanzelfsprekend naar het –voor mensen overdag- onzichtbare heelal, maar ook naar de dimensie die alleen met de geest te peilen is.
Wetenschappelijk, esthetisch, spiritueel, ironisch, of de onwaarschijnlijke combinatie daarvan, dat is aan de kijker.
Mede mogelijk gemaakt met een financiële bijdrage van CBK Rotterdam.
Met dank aan Nikhef afd. Detector R&D Amsterdam. Niels van Bakel, John Hoang for seismic software Raspberry Pi.
Registratie van het werkproces van 2 interactieve installaties, in beweging gebracht door normaal onzichtbare trillingen. (video 4′ , 2016-2017)
